Υπόθεση Πάρις Ρούπος - Που είναι τα όρια της σάτιρας;

 

Στο πλευρό του Πάρι Ρούπου στάθηκαν συνάδελφοι του κωμικοί, παρουσιαστές της τηλεόρασης, influencers και ορισμένοι άλλοι καλλιτέχνες μετά την απόλυση του από την Pizza Fan λόγω πρόσφατης παράστασης του, στην οποία χαρακτήρισε την ελληνική σημαία βοθρολλήματα, χρησιμοποίησε στην σάτιρα την δολοφονία του Αμερικανού Συντηρητικού ομιλητή Charlie Kirk και δήλωσε πως οι "ναζί" πρέπει να γίνονται λιπάσματα.

Όλα αυτά μάλιστα ο ίδιος τα ανέβασε στους προσωπικούς του λογαριασμούς στα social media, στα πλαίσια προώθησης της δουλειάς του.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ο εν λόγω κωμικός προκαλεί με τις παραστάσεις ή αναρτήσεις του στα social media, λίγες ημέρες πριν, μετά την ήττα της  Εθνικής Ελλάδος στο Μπάσκετ από την Τουρκία, ανάρτησε μια ακραία προσβλητική τοποθέτηση, που πρώτα πρώτα θίγει τον μικρασιατικό ελληνισμό και τον ξεριζωμό του, τις διώξεις των χριστιανών από τους νεότουρκους και τις δολοφονίες που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας. Προσωπικά ντρέπομαι ακόμα και να μεταφέρω όσα έγραψε, θα αφήσω όμως τα έργα του να μιλήσουν...

Από τον Πάρι Ρούπο και τις παραστάσεις του, δεν έχει γλυτώσει ούτε η Ορθόδοξη Πίστη, με αστεία που έχει χρησιμοποιήσει για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον αποκεφαλισμό του, με socking αστεία για την Αγιά Φωτεινή και πολλά άλλα.

 Δεν έχουν ξεφύγει μάλιστα, ούτε τα άτομα με ειδικές ανάγκες, των οποίων την παγκόσμια ημέρα επέλεξε ο κωμικός να γιορτάσει κάνοντας αστεία για ανάπηρους (δικά του λεγόμενα).

Δεν είναι αστείο

Νομίζω ήρθε η ώρα να βάλουμε κάποιες κοινές βάσεις ως κοινωνία, ας συμφωνήσουμε όλοι μαζί πως δεν είναι αστείο. Δεν μπορείς να κάνεις καριέρα χλευάζοντας εθνικά σύμβολα, που στο κάτω κάτω είσαι ελεύθερος να κάνεις σάτιρα εσύ σήμερα, γιατί αυτά ανεμίζουν πάνω από την πατρίδα μας και θυμίζουν τους διαχρονικούς αγώνες για την ελευθερία. Όπως δεν μπορείς επίσης να πατάς, χαμογελώντας, στον πόνο ανθρώπων. 

Η δολοφονία δεν είναι υλικό για σάτιρα, ούτε μπορεί να γίνει σενάριο σε stand up κωμωδία.

Τώρα ως προς την απόλυση, νομίζω η κάθε επιχείρηση έχει το δικαίωμα να αποφασίσει αν θα συνεχίσει ή όχι με κάποιον που βλάπτει την εικόνα της. Είναι στα ρίσκα του επαγγέλματος.

 Δεν γίνεται να ποντάρεις πάντα στο ηθικό πλεονέκτημα που νομίζεις ότι έχει η αριστερά.

 Το ζήτημα για εμένα δεν είναι αν πρέπει να γίνει ή όχι cancel ο κωμικός, αλλά αν πρέπει ή όχι να επέμβει εισαγγελέας.

Δεν είναι θέμα δεξιών πιέσεων ή αριστερής αλληλεγγύης. Είναι ζήτημα προσβολής εθνικών συμβόλων και ρητορικής μίσους προς ομάδες ανθρώπων. 

Ή δεν μετρά η ρητορική μίσους όταν βολεύει το αφήγημά μας;

Συγγραφή και επιμέλεια άρθρου: Γιάννης Μπινιάρης